Mn spirituele reis

De laatste keer dat ik iets van me heb laten horen zat ik nog in Rishikesh volop aan de yoga. Ondertussen zijn we twee maanden verder en heb ik al tijden geen yoga meer gedaan. De yoga leraar bleek beetje een engerd te zijn, waardoor ik me niet meer op mn gemak voelde om bij hem lessen te volgen. Ik had in de weken dat ik daar zat wel ondertussen een super band opgebouwd met de familie dat de guesthouse runt. Ik ben met ze naar een traditionele Indiase bruiloft geweest, ze hebben me geleerd chapatie (Indiase roti J )te maken, ik ben met de dochter wezen shoppen en ik kon met al mijn vragen bij de vader van het gezin kwijt. Als hun er niet waren, dan had ik Rishikesh al lang verlaten.

Ook had ik drie Israelische vrienden opgedaan. Elke dag kookten we samen, gingen we naar het strand langs de Ganga rivier en luisterde ik wanneer ze gitaar speelden.

Na vier weken in Rishikesh was het tijd om te gaan. Ik had vele goede verhalen gehoord over Mcleod Ganj, een klein dorpje in de bergen hoog in het noorden van India. Met de trein ben ik daar naar toe gegaan.

Helaas kan ik geen foto’s oploaden, wamt anders had ik het jullie kunnen laten zien. Mcleod Ganj is inderdaad een bijzonder mooie plek. Op de eerste dag van aankomst ben ik Maya uit Frankrijk tegen gekomen. Ze was bezig met een artistiek project waarin ze lokale basisscholen benaderde met het verzoek om samen met de kinderen te mogen schilderen. Ik heb haar met heel veel plezier daarbij geholpen.

Ik heb een stuk of zes yoga lessen gevolgd in Mcleod Ganj, wat een stuk intensiever was dan bij de crazy Swami in Rishikesh, maar toch had ik er niet zoveel plezier in als dat ik heb wanneer ik ren in de bossen van Weert of in de weide van Den Bosch. Ik had het idee dat yoga een groot onderdeel zou worden van mn reis, maar ik ben er achtergekomen dat ik niet zoveel om yoga geef. Ik houd ervan om te zweten wanneer ik sport en me uitgeput te voelen wanneer de les over is, maar helaas kan ik dit niet in yoga vinden.

Mcleod Ganj is onder andere een bijzonder plek doordat de Dalai Lama zich hier heeft gevestigd nadat hij in 1959 uit Tibet is gevlucht. Vele anderen Tibetanen zijn hiernaar ook naar Mcleod gekomen. Het dorpje is hierdoor een gezonde mix geworden van Hindoestanen en Boeddhisten. Ik heb het geluk gehad om een van de teachings van de Dalai Lama te mogen bijwonen. Het waren drie dagen in zijn tempel met weet ik veel hoeveel man. Het was bijzonder en het klopt wat men zegt; de Dalai Lama is een leuke, lieve man vol positieve energie!

Deze ervaring heeft me geinspireerd om in de morgen begeleide meditatie lessen te volgen. Dit beviel me zo goed, waardoor ik besloten had om een “Introduction to Buddhism” course van acht dagen te volgen in Tushita Meditation Centre. De regels van deze course waren geen contact met de buitenwereld, dus telefoon inleveren, en ook geen contact met de medecursisten, dus totale stilte. Dit om de intenstiteit van de course te bevorderen, maar ook om te stimuleren dat je meer in jezelf keek dan wat daar buiten afspeelt. Ik heb dit als heel positief ervaren. Ik ben nu niet direct tot het Boeddhisme bekeerd, maar het heeft zeker wat in me getriggerd.

Hierna ben ik nog twee weken in Mcleod Ganj blijven hangen. Het heeft zo’n mooie bergachtige omgeving. Ik heb er prachtige wandelingen genomen. Ik heb zelfs met een tent in de bergen geslapen onder de sterren J

Na zes weken voelde ik dat het weer tijd was om te gaan. Via de website van Tushita Meditation Centre heb ik een zuster organistie gevonden in Bodhgaya, Root Institute. Na een treinrit van 36 uur, ongeveer 1500 km, ben ik hier vanmorgen aangekomen. Ook hier ga ik een een meditatie course volgen, maar ditmaal van 12 dagen. Morgen begint de eerste dag.

Ik ben blij dat ik mijn verhaal heb kunnen schrijven voordat ik weer onderduik. Ik zal namelijk voor de hele cursus periode niet bereikbaar zijn. Vanaf 17 december ben ik weer een vrije vogel!!

Jammer dat ik geen foto’s heb kunnen uploaden, ik heb namelijk een paar mooie foto’s die ik jullie graag zou willen laten zien! Volgende keer en dan laat ik niet meer zo lang op me wachten.

Dikke knuffel voor jullie allemaal. Mhaw